Uluslararası ticaretin serbestleştirilmesi sürecinde orta asya ülkelerinin yaklaşımları

Abstract

İktisat literatüründe artan ticari dışa açıklık ile eko- nomik büyüme arasında genel olarak pozitif yönlü bir ilişkinin varlığı yönünde görüş birliği mevcuttur. Dış ticaretin önündeki engellerin azalması uzmanlaşma- ya, verimliliğe, kaynakların dağılımına, maliyetlere, rekabet düzeyine, teknoloji transferine ve tüketicilerin refahına olumlu etki edecektir. Buna karşılık serbest dış ticaret her ülke ekonomisinde aynı etkiyi yapmayabilir. Ticari serbestleşmeye yönelik girişimleri ve yaklaşımla- rı, küresel ve bölgesel olarak ikiye ayırabiliriz. Küresel anlamda ticaretin serbestleştirilmesinde Dünya Ticaret Örgütü öncü iken, diğer tarafta bölgesel ticaret anlaş- maları ön plandadır. Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği'nin dağılması ile birlikte Orta Asya ülkeleri bölgesel ve küresel yeni alternatiflere yönelmişlerdir. Çalışmada ele alınan altı bölge ülkesinden sadece ikisi (Kırgızistan ve Tacikistan), Dünya Ticaret Örgütü'ne üyedir. Bölge ülkeleri küresel anlamda ticaretin ser- bestleşmesine kendi ekonomik, siyasi ve sosyal yapıları nedeniyle çekinceli iken, bölge ülkelerinin neredeyse tamamı bölgesel ticaret anlaşmaları ile entegrasyon ve işbirlikleri konusunda isteklidir.

In the economics literature, there is a consensus on existence of a positive correlation between increasing openness in trade and economic growth. The reduction of barriers to foreign trade will have a positive effect on the specialization, efficiency, distribution of resour- ces, costs, level of competition, technology transfer, and welfare of consumers. On the other hand, free foreign trade may not make the same impact in the economy of each country. Initiatives and approaches on trade liberalization can be divided into two groups as global and regional. Whi- le the World Trade Organization has the leading role in the liberalization of trade in global respect, regional tra- de agreements stand in the forefront in regional respect. With the collapse of Union of Soviet Socialist Republics, Central Asian countries have moved toward regional and global new alternatives. Only two (Kyrgyzstan and Tajikistan) of the six regional countries considered in this study, are members of the World Trade Organiza- tion. While the majority of countries in the region are hesitant on global trade liberalization due to idiosyn- cratic economic, political and social structures of them, almost all countries in the region willing to regional trade agreements, integration and cooperation.