Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi Bağlamında Farklılıkların Yönetimi: Türkiye Yazını

Abstract

Farklılıkları "yönetmek" düşüncesi, her ne kadar topluluk yaşamıyla birlikte başlasa da, eşit istihdam fırsatı ve pozitif ayrımcılık programları aracılığıyla yönetim yazınında yer alışı ancak 1960'larda mümkün olmuştur. 1990'lı yıllardan itibaren ise insan kaynağını sürdürülebilir bir rekabet unsuru olarak gören stratejik insan kaynaklarının gelişimine koşut olarak, ABD başta olmak üzere çok kültürlü ülkelerde işletmecilik yazınına taşınmıştır. Türkiye'de farklılıkların yönetimi yazını ise benzer saiklerle son on yılda ortaya çıkmıştır. Bu çalışmada, insan kaynakları yönetimi yazını içinde gelişen farklılıkların yönetimi konusunun Türkiye yazınındaki karşılığı incelenmektedir. Çalışmada, 2004-2015 yılları arasında Türkiye'de farklılıkların yönetimi konusunda yazılmış olan doktora tezleri ve bilimsel makalelerin içerik analizi aracılığıyla, alanın gelişimi hakkında bir değerlendirme sunulmaktadır. Çalışmada, farklılıkların yönetimi yazınının taşıdığı "yenilik" vurgusuna rağmen hem içerik hem de biçim açısından Türkiye yönetim ve örgüt yazınının kendine has özelliklerini neredeyse tamamen sürdürerek ilerlediği sonucuna varılmıştır

Although the idea of “managing” the diversity stems back to the community life, it took a part in management literature in 1960s via the equal employment opportunity and affirmative action programs. Since 1990s, in parallel to the development of the strategic human resource management that considers the human resource as a part of sustainable competitive advantage, it is transferred in management literature notably in US and the other multicultural countries. In the same vein it has a place in management research, in the last decade in Turkey. This study examines the correspondence in Turkish literature. In addition, the study demonstrates a review of the progress of diversity management literature including the doctoral thesis and the journal articles. In spite of the emphasis on the “novelty” in the writings, it is concluded that the diversity management literature follows the Turkish management researches’ characteristics