Türkiye’de Kamu Sektöründe Yeni Bir Endüstri İlişkileri Sistemine Geçişin Habercisi: Kamu Kesimi Toplu İş Sözleşmesi Çerçeve Anlaşma Protokolleri

Abstract

2017 yılında çıkartılan 696 sayılı Kanun Hükmünde Kararname (KHK) ile 6356 sayılı Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanunu’na Ek 2. madde getirilmiştir. Bu madde ile 1989 yılından itibaren Türkiye’de kamu sektöründe gönüllü bir şekilde yapılan ve bir tür sosyal diyalog mekanizması olarak kullanılan kamu kesimi toplu iş sözleşmesi çerçeve anlaşma protokolleri hukuken bağlayıcı bir nitelik kazanmıştır. Çerçeve anlaşma protokollerinin hukuki niteliğinin değişmesi, Türkiye’de toplu çalışma mevzuatını olduğu kadar endüstri ilişkileri sistemini de yakından etkilemektedir. Makalede çerçeve anlaşma protokollerine yol açan tarihsel süreç ele alınarak, bağlayıcı nitelik kazanan bu protokollerin Türkiye’deki endüstri ilişkileri sistemine ve sendikalara olası yansımaları tartışılmaya çalışılacaktır.

The Decree Law No: 696, enacted in 2017, introduced the Additional Article 2 to the Trade Unions and Collective Agreement Act (TUCAA) No: 6356. This additional article provides a legally binding characteristic for the public sector collective bargaining framework agreement protocols that has been concluded in the public sector voluntarily in Turkey since 1989 and used a kind of social dialogue mechanism. The fundamental change in the legal nature of the framework agreement protocols will affect the legislative framework of collective labour relations as well as industrial relations system in Turkey. In this paper, the effects of protocols, gained legally binding characteristic, on industrial relations system and trade unions in Turkey will be discussed.