Dijital çağda yükseköğretim

Abstract

Günümüzde endüstri çağından bütünüyle dijital çağa geçişin gerçekleşmekte olduğu zorlu dönüşüm sürecinde yükseköğretim kurumlarının bu değişime yaklaşımı nasıl olmalıdır sorusu giderek önem kazanmaktadır. Günlük yaşantıdaki dijitalleşmenin doğal bir yansıması olarak eğitimde de dijital dönüşüm beklentisi kaçınılmazdır. Bu hızlı değişim karşısında yükseköğretim kurumları ve öğretim elemanları dijital çağın dinamiği ile farklı eğilimleri ve beklentileri olan çok çeşitli öğrenci grubu ile nasıl daha etkili eğitim gerçekleştirebilecekleri sorusu ve sorunuyla karşı karşıya kalmaktadırlar. Bu bağlamda yakın geçmişteki alan yazında dünya genelinde konunun nasıl ele alındığını incelemek ve uygulamada neler yapılabileceğini tartışmak fayda sağlayabilir. Böylelikle dijital çağa uyumda başarılı olduğu düşünülen kurumların izledikleri süreç örnek teşkil edebilecek ve Türkiye'de dijital çağa uyum konusunda yükseköğretim alanında neler yapılabileceği tartışılabilecektir.

Today the question on how higher education institutions should approach the ongoing complete transition from the industrial age to the digital age has gained more importance. As a natural reflection of digitalization of daily life, the expectation of digital transformation in education is inevitable. Higher education institutions and teachers now face the problem and question of how they can be more effective towards their variety of student groups with different tendencies and expectancies due to the dynamics of digital age. In this context, it might be of use to look into the recent literature around the world to examine how this issue has been handled so far and discuss what else can be done in practice. By this way, the route that the higher education institutions which are considered to have succeeded in adapting digital age follow can set an example and what Turkish higher education institutions can do about adaptation of digital age can be discussed.