Türkiye’de çok boyutlu zenginliğin analizi: 2006-2010 yılları karşılaştırması
Citation
Kontbay Busun, S, Darik, G. (2018). Türkiye’de çok boyutlu zenginliğin analizi: 2006-2010 yılları karşılaştırması. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 18 (2), 1-12.Abstract
Bu çalışmada 2006-2010 Gelir ve Yaşam Koşulları
Araştırması verileri ile Peichl ve Pestel (2013a)’in ikili
eşik değeri yöntemi kullanılarak Türkiye’de çoklu-zenginliğin gelişimi incelenmiştir. Çoklu-zenginlik, sadece
tek bir zenginlik ölçütünün – en yaygın şekliyle gelir
seviyesinin – dağılımına bakmak yerine, birden fazla
zenginlik ölçütünü eş zamanlı göz önünde bulunduran
bir kavramdır. Çalışmada, zenginlik tanımlanırken
düzenli ödenen vergiler, aylık ortalama konut masrafı,
menkul kıymet geliri ve menkul kıymet harici kullanılabilir gelir olmak üzere toplam dört zenginlik boyutunun
ortak dağılımına bakılmış ve zengin hanehalkı, boyut
ayarlamalı zenginlik ve ortalama zenginlik oranları
hesaplanmıştır. Zengin hanehalkı oranının gösterdiği
üzere; 2006 ve 2010 yıllarında Türkiye’deki hanehalklarının yarısından fazlası hiç bir boyutta en üst yüzde
20’lik dilime girmemektedir. Sonuçlar, ele alınan dönem
içinde gelir-servet dağılımının en üst derecede zengin
(dört boyutun dördünde de zengin) gurup lehine değiştiğini göstermektedir. Bulgular gelir-servet eşitsizliğine
arttırıcı yönde katkı yapan menkul kıymet geliri ve verginin, bölüşüm eşitsizliğini azaltmayı hedefleyen politaka yapıcılar açısından önemini ortaya koymaktadır. We study the change in multidimensional affluence
for Turkey from 2006 to 2010 by applying Peichl and
Pestel’s (2013a) dual cut-off method to Income and
Living Condition Survey. Multidimensional affluence considers the joint distribution of different richness
indicators instead of only income as the traditional
proxy of affluence. We use taxes, monthly average
main residence expenses, income from securities and
disposible income net of securities as the affluence dimensions to calculate the headcount ratio, dimension
adjusted headcount ratio and average affluence share.
The headcount ratio indicates that, in both 2006 and
2010 more than half of the households in Turkey are
not at the top twenty percent of the distribution in any
of the affluence dimensions. The results show that, from
2006 to 2010, the affluence evolves in favor of the households who are well off in all four dimensions. The
results highlights the importance of income from securities and taxes for the policy makers aiming to reduce
distributional inequality.
Source
Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler DergisiVolume
18Issue
2Collections
- Cilt.18 Sayı.2 [14]