Türkiye'de tüketici kredisi uygulaması

Abstract

Batılı ülkelerde II. Dünya savaşı sonrasında, tüketim tercihlerinin değişmesi, önceleri lüks sayılan bir çok tüketim malının bir ihtiyaç olarak kabul edilmesi, çeşitli mallara birden sahip olma arzusu bireylerin ihtiyacını ortaya çıkardı. Artık tüketici kredileri gelişmiş ülkelerde tüketici finansman sisteminde kullanılan bir araçtır. Bankaların tüketici kredisi uygulamalarındaki amaç, tüketici kredileri yoluyla fon fazlası pahalı maliyetli kaynağı bir an önce plase etmek, riski dağıtmak, kredi verimi yani karlılığı artırma, reklamlar ve hizmetin yaygınlaşması suretiyle müşteri sayısını arttırmayı amaçlamışlardır. Kredi kolaylığı sağlanan mal grubu içerisinde otomobil, buzdolabı, çamaşır, bulaşık, dikiş makinaları, fırın, televizyon, video, halı, mobilya, mefruşat gibi dayanıklı tüketim malları yer alırken, hizmet grubu içerisinde eğitim, sağlık, dinlence türünde harcamalar söz konusudur. Tüketici kredisinden yararlanmak isteyenler için kapsam geniş tutulmuştur. Gerçek kişiler olarak adlandırılan işçi, memur, emekli, serbest meslek sahipleri grubuna giren tüm kişiler tüketici kredisinden yararlanabileceklerdir. Tüketici kredileri genelde 3-36 Ay vadeli olarak kullandırılmaktadır. Azalan bakiyeler dikkate alınarak hesaplanan faiz oranları, aylık %5.75-7.5 arasında değişmektedir. Kredi miktarı 2 Milyon TL. ile 50 Milyon arasında değişmektedir. Müşteriler geri ödemeyi taksitler halinde yaptıklarından, kredi miktarlarının tesbit edilmesinde zorunlu giderler çıkarıldıktan sonra kalan net gelirin taksit tutarlarını karşılaması koşulu aranmaktadır. Bankalar tüketici kredisi vermekle toplumsal bir işlevide yerine getirmektedirler. Hane halkında genellikle mevduat yoluyla elde edilen fonlar, tüketici kredisi şeklinde, ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla tekrar hane halkına aktarılıyor. Ancak sağlıksız uygulanan bir tüketicikredisi politikası, bankaları krediden doğan kayıplarının artmasına mali güçlerinin zayıflamasına ve kredi arzının düşmesine neden olabilir.