Örgütsel iletişim sürecinde yöneticilerin duygusal zekâ yeterlilikleri

Abstract

Bu çalışmanın genel amacı, yöneticilerin sahip oldukları duygusal zekâ yeterliliklerinin örgütsel iletişim sürecine bakışlarında; çalışanlarla ve diğer yöneticilerle iletişimlerinde ne ölçüde etkili olduğuna yönelik genel durumu belirleyerek, ortaya çıkan sonuçlar doğrultusunda öneriler geliştirmektir. Bu amaca yönelik olarak, yöneticilerin örgütlerindeki iletişim sürecine ilişkin görüşleri, yöneticilerin duygusal zekâ yeterliliklerine ilişkin kendilerinin ve çalışma arkadaşlarının değerlendirmeleri ile tüm bu unsurlar arasındaki ilişkilere ilişkin görüşleri araştirmada ele alınmaktadır. Bu doğrultuda yöneticilerin duygusal zekâ yeterlilikleri ve bu yeterliliklerin örgütteki iletişimi ne derece etkin kıldığına yönelik mevcut durumu değerlendirmek için bu betimsel çalışma, merkezi İzmir'de bulunan Yaşar Holding bünyesindeki kâğıt, gıda ve tarımsal üretim şirketlerinde yönetim kademesindeki üst ve orta kademe yöneticilerin katılımıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırmada katılımcılara3 ayrı bölümden oluşan bir anket uygulanmıştır. İlk bölüm anketi cevaplandıran kişinin bireysel bilgilerini, ikinci bölüm değerlendirilen kişi ile ilgili özbilinç, özyönetim, sosyal bilinç ve ilişki yönetimi altında yer alan duygusal zekâ yeterliliklerini, üçüncü bölüm ise anketi cevaplandıran kişinin bağlı bulunduğu örgütteki iletişimi değerlendirdiği örgütsel iletişimle ilgili sorulardan oluşmaktadır. Araştırmada katılımcılara uygulanan anket, uygulanış şekli gereği, katılımcıların birbirlerini tanımaları ve birlikte çalışıyor olmaları gerekliliğini ortaya koymaktadır. Duygusal yeterlilikleri değerlendirilen yöneticinin birlikte çalıştığı eş kademedeki yöneticilerin ve altında konumlanan yöneticilerin görüşlerinin birlikte değerlendirilmesi esas olduğundan, araştırmaya katılacak yöneticiler örgüt şemasından insan Kaynakları Bölümü yöneticileri ile beraber bu ölçütler doğrultusunda seçilmiştir. Araştırmada elde edilen veriler örgüt içersindeki iletişim sürecinde yöneticilerin duygusal zekâ yeterliliklerinin etkin rol oynadıklarını göstermektedir. Bu doğrultuda tüm örgütlerde yöneticilerin ve çalışanların duygusal zekâ yeterliliklerini geliştirme adına yeni politikalar ve eğitim programlarının oluşturulmasının faydalı olacağı görülmektedir. Bu aşamada duygusal zekâ ile ilgili en önemli nokta, duygusal zekâ yeterliliklerinin kalıtsal bir yapıda olmayıp, öğrenilerek geliştirilebilir olduğudur. Bu sebeple duygusal zekâ yetkinliklerine dair eksikliğin saptanıp, bu yolda bireyi geliştirme etkinliklerinin örgütsel iletişim süreci içersinde ele alınması örgüt açısından gerekli görülmektedir.