Kaynaştırma Eğitimine Devam Eden İşitme Engelli Öğrencilerin Yazdıkları Öykülerin İncelenmesi

Abstract

Yazılı anlatım becerisi, işiten bireylerin olduğu gibi işitme engelli bireylerin de akademik ve sosyal hayatlarında önemli bir yere sahiptir. Bu becerinin kazanılmasında okul çağında verilen sistematik ve programlı bir öğretimin önemi büyüktür. Bu araştırmada, kaynaştırma eğitimindeki işitme engelli öğrencilerin yazılı anlatım becerileri ve bu becerileriyle ilişkili olabileceği düşünülen öğrenci özelliklerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Betimsel model şeklinde desenlenen bu araştırmaya Eskişehir il merkezindeki devlet okullarının 4 - 8. sınıflarına devam eden işitme engelli 16 kaynaştırma öğrencisi katılmıştır. Veri toplama aşamasında öğrenciler ile kısa süreli ön hazırlık yapılmış; ardından bir öykü yazdırılmıştır. Öyküler, Yazılı Anlatım Becerisi Değerlendirme Formu ile puanlanmış, Yazılı Anlatım Becerisi Değerlendirme Aracı kullanılarak değerlendirilmiştir. Verilerin analizinde, nicel betimsel analiz yapılmış ve Pearson Korelasyon Katsayısı hesaplanmıştır. Bulgular, öğrenci başarılarının olduğunu, öğrencilerin en çok yazım kurallarına uygunluk ve düşüncelerini organize ederek sonuca götürme özelliklerinde zorlandıklarını göstermiştir. Öğrencilerin yazılı anlatım beceri puanları ile ilişkili olabileceği düşünülen öğrenci özellikleri arasında anlamlı bir ilişki görülmemiştir. Bu durumun olası nedenleri arasında katılımcı sayısının azlığı, dağılımın homojen olmaması, yaş aralığının geniş olması ve kaynaştırma öğrencilerinin bulunduğu eğitim ortamının özellikleri gösterilebilir.