Mianserin’in sıçanlarda streptozotosin ile indüklenen hiperglisemi ve metabolik değişiklikler üzerine etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmada, atipik bir antidepresan olan mianserin’in normoglisemik ve diyabetik sıçanlarda glisemi düzeyi ve metabolik parametreler üzerine olası etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Mianserin’in subakut uygulamasının, streptozotosin (STZ) ile diyabet oluşturulmuş sıçanların kan glukoz seviyeleri üzerine etkileri, “açlık kan glukozu ölçümleri”, “glikozile hemoglobin ölçümleri” ve “oral glukoz tolerans testi” ile değerlendirilmiştir. Yem ve su tüketimi, idrar ve dışkı atılımı gibi metabolik parametrelerin değişimi ise metabolik kafes düzenekleri ile izlenmiştir. Bulgular: Mianserin’in 30 ve 45 mg/kg dozlarda 7 ve 14 gün süre uygulamasının diyabetik sıçanlardaki hiperglisemiyi ve artmış HbA1c düzeylerini azalttığı; söz konusu hiperglisemiye bağlı olarak gelişen polidipsiyi, poliüriyi, polifajiyi ve dışkı atılımındaki artışı anlamlı biçimde düzelttiği belirlenmiştir. Mianserin uygulandığı iki dozda da diyabetik hayvanların vücut ağırlıklarındaki kaybı azaltmıştır. Antihiperglisemik etki açısından mianserin’in 30 mg/kg dozu referans ilaç metformin (1 g/kg) kadar etkili bulunmuştur. Sonuç: Bu çalışma ile atipik bir antidepresan olan mianserin’in metformin ile kıyaslanabilir ölçüde antihiperglisemik etkinlik gösterdiği ortaya konulmuştur. Bununla birlikte, mianserin’in antihiperglisemik etkinliğinin altında yatan farmakolojik mekanizmalar aydınlatılmayı beklemektedir.

Purpose: The aim of this study was to investigate possible effects of atypical antidepressant mianserin on glycemia levels and metabolic parameters of normoglycemic and diabetic rats. Material and Methods: Effects of mianserin administration on blood glucose levels in rats were assessed by measuring “fasting blood glucose”, “glycosylated haemoglobin” levels and conducting the “oral glucose tolerance test”. Changes in metabolic parameters such as food and water consumption and urine and faeces excretion were observed using metabolic cages. Results: Administration of mianserin for 7 and 14 days at doses of 30 and 45 mg/kg significantly reduced the hyperglycemia and elevated HbA1c levels; also improved hyperglycemia induced polydipsia, polyuria, polyphagia, and increased faeces amounts. Mianserin, at both of the administrated doses, reduced the weight loss observed in diabetic animals. With regard to the anti-hyperglycaemic effect, mianserin administered at a dose of 30 mg/kg was found to be as effective as the reference drug metformin (dose, 1 g/kg). Conclusion: This study showed that the anti-hyperglycemic effect of mianserin, an atypical antidepressant, was comparable to those of the reference drug metformin. However, the pharmacological mechanisms underlying this anti-hyperglycemic effect of mianserin remain to be elucidated.