Covid-19 salgınında sürdürülebilir eğitim için üniversite toplum işbirliğiyle okul temelli toplum çalışmaları

Abstract

SOYAÇ Modeli, sosyal adaletin ve eşitliğin sağlanması, eğitime erişim fırsatlarının yaratılması, ayrımcılık ve sosyal dışlanmanın önlenmesi gibi sürdürülebilir gelişim ve eğitimin vazgeçilmez ilkelerini temel almaktadır. Okul terk oranının yüksek ve Roman çocukların çoğunlukta olduğu okullarda okul terkinin önlenmesi, çocukların eğitim hakkının korunması ve aileleri ile birlikte tüm okul yaklaşımıyla desteklenmeleri için SOYAÇ tarafından travma bilgisine dayalı okul temelli toplum çalışmaları gerçekleştirilmektedir. Bu araştırmanın konusu, İstanbul’da dezavantajlı bölgede bulunan bir ortaokulda 2019-2021 yılları arasında ilçe kaymakamlığı işbirliğiyle önce yüz yüze başlayıp Mart 2020’de Covid-19 küresel salgını nedeniyle çevrimiçi olarak sürdürülen SOYAÇ çalışmalarının çevrimiçi sürecinin öğretmenler tarafından değerlendirilmesidir. Covid-19 salgın döneminde uzaktan eğitimde öğretmenlerin ve öğrencilerin yaşadıkları güçlükler, öğrencilerin eğitimden kopma riskleri ve kurumlararası koordinasyon eksiklikleri bu araştırmanın temel problemlerini oluşturmaktadır. Bu araştırmada Covid-19 salgınında dezavantajlı çocukların olduğu bir okulda sürdürülebilir eğitim için uygulanan SOYAÇ Modeli çalışmalarına katılan öğretmenlerin bu süreçteki deneyimlerinin ve bakış açılarının anlaşılması amaçlanmıştır. Nitel araştırma modeline göre yapılan bu araştırmanın deseni, fenomenolojik yaklaşıma dayanmaktadır. Araştırmanın katılımcıları uygulamalı çalışmalara katılan 9 sınıf öğretmenidir. Araştırmanın verileri odak grup görüşmesi ile toplanmıştır. Araştırmada elde edilen bulgular sonucunda SOYAÇ Modeli ile deneyimlenen travma bilgisine dayalı eğitim uygulamalarıyla öğretmenlerin kişisel, mesleki ve kişiler arası ilişkilerde kazanımlar elde ettikleri görülmüştür. Proje süresince farklı disiplinlerden gönüllü insanlarla bir ekip halinde çalışan öğretmenlerin kendilerini güvenli ve destekleyici ilişkiler içinde görmelerinin iyi oluşlarını olumlu yönde etkilediği ve öğrencileriyle ilişkilerinde daha kapsayıcı olabildikleri sonucuna ulaşılmıştır. Bununla birlikte öğretmenlerin ve çocukların ders dışında üniversite öğrencileriyle bir araya geldikleri etkinliklerin hem öğretmen öğrenci ilişkilerini güçlendirdiği hem de öğrencileri ve öğretmenleri de bireysel düzeyde destekleyici olduğu ifade edilmiştir. Ekolojik sistem anlayışına, uluslararası, kurumlararası, disiplinlerarası işbirliği ve mevcut kurumlardaki insan gücüne dayanan, fon desteği almadan yürütülen SOYAÇ çalışmaları okul terkinin önlenmesinde sürdürülebilir eğitim ve gelişim hedefleri için uygun bir model olarak önerilmektedir.