Asgari ücret politikası ve Türkiye uygulaması

Abstract

Ücret, bir üretim faaliyetinde bulunan kişiye, işveren tarafından,emeğinin karşılığı olarak, bir zaman esasına göre ödenen gelir olarak tanınmaktadır. İşçinin geliri olan ücretin, işçi açısından önemli olan yönü, elden gelir karşılığında sağlayabiceği mal ve hizmetlerin toplamı olmaktadır. Ücretlerin, oluşması gereken düzeyden çok aşağıda olması veya abartılı bir seviyede oluşması, ekonomik ve sosyal bakımdan çeşitli etkiler yapmaktadır. Bu yüzden ücretlerin adil ölçülerde oluşmasını sağlama amacıyla, bir takım ücret politikaları devreye sokulmaktadır. Bu politikalar içinde asgari ücret politikası da, ücretlerin belli seviyeden aşağıya düşmesini önlemek üzere, işçiye uygun yaşama normları sağlamaya yönelik bir politika olmalıdır. Asgari ücret, bir yandan, işçiye insan olması sebebiyle, sosyal bakımdan uygun bir yaşama seviyesi sağlamaya elverişli olan, diğer yandan da işverenleri daha düşük bir ücret ödemekten alıkoyan, zorunlu karaktere sahip bir ücret niteliği taşımaktadır. Asgari ücret; ekonomik ölçütlerin ötesinde sosyal bir ücret olarak kabul edilmekte ve devlet sosyal açıdan uygun, tutarlı ve yeterli bir asgari ücret düzeyi saptamakla yükümlü tutulmaktadır. Asgari ücretin en az bir geçim seviyesi sağlayarak, zorunlu ihtiyaçları günün fiyatları üzerinden asgari düzeyde karşılayabilmesi için, tüketim mallarındaki fiyat artış artışla oranlarının mutlaka dikkate alınması gerekmektedir. Fiyat artışları nedeniyle asgari ücretlerin aşınmasının önlenmesi ve bununla birlikte ileriye dönük olarak, meydana gelecek fiyat artışlarını karşılayabilecek bir oranda ücret zamının, asgari ücrete yansıtılması gerekmektedir.