| dc.description.abstract | Tiyatro göstergebilimi, sadece bir oyun metninin ya da gösterimdeki bir oyunun incelenmesini ve eleştirisini kapsamaz. Bir oyunun sahnelenmesi aşamasında da göstergebilimsel yaklaşımdan yararlanılabilir. Dramatik bir gösteri, arka arkaya sıralanmış göstergelerin, içeçe geçtiği ve birbirini tamamladığı hareketli bir resim gibidir. Tiyatro göstergebilimi, bu göstergelerin nasıl seçilmesi gerektiğini ve birbirleriyle ne tür etkileşimler içerisinde olmaları gerektiğini araştırır. Gösterge sistemlerinin, çok sesli ve diyalektik olarak etkileşimlerinden oyunun yapısı oluşmaktadır. Üç tür asal gösterge vardır. Bunlar ikona, indeks ve simgedir. Tiyatro sahnesinde varolan/kullanılan herşey (oyuncu, metin, ışık, dekor, kostüm, müzik) göstergedir. Bu göstergeler varlıkları ve birbirleriyle ilişkileriyle anlam yaratmaya yöneliklerdir. Tiyatro oluşturan en önemli ögelerden biri olan izleyici, göstergebilimin inceleme alanı içindedir. İzleyicinin toplumsal ve bireysel özelliklerinin gözönünde bulundurulması, eserin başarıya ulaşması için gerekli bir araştırmadır. Kültürel, davranışsal ve ideolojik gelenekleri gözardı ederek kurulan gösterge sistemleri, anlamın oluşmasına katkıda bulunamazlar. Tiyatro göstergebilimi, oyunun sahnelenmesi için formüller üreten ve yaratıcılığı kategorize eden bir yöntem değildir. Oyunu oluşturan ögeleri seçerken ve birleştirirken, bilimsel titizlikle çalışan sanatsal bir yaklaşımdır. Unutulmaması gereken önemli bir nokta da tiyatro sanatının kollektif bir sanat olduğudur. Yönetmen tarafından kullanılacak göstergeler, ne kadar titizlikle seçilse bile tasarım, müzik ve oyunculuk sanatçılarının uyumu ve doğru etkileşimi sağlanamazsa göstergebilimsel yöntem başarısızlığa uğrayacaktır. Dolayısıyla uygulamalı tiyatro göstergebiliminin diğer göstergebilimsel inceleme ve eleştiriden farklı, başarısının kollektif çalışma ve uyumda saklı olmasıdır. | en_US |
