| dc.description.abstract | İspat, bir vergi ilişkisinin temelindeki maddi olayın, araç olarak delillerden yararlanmak suretiyle ortaya konmasıdır. Kural; iddia eden ispat eder. Türk vergi hukukunda, serbest delil sistemi ile ekonomik delil ve ispat anlayışı geçerlidir. Vergi yargısında taraflar, muhakemeye maddi olayları ve bunları ispat için gerekli ispat araçlarını getirirler. Ancak, muhakemenin yürütülmesinde re'sen araştırma ilkesi geçerlidir. Vergi usulünde ispat, önce vergi idaresine, sonra da vergi yargısına ilişkindir. Vergi idaresi, mükelleflerin vergi kanunlarına aykırı fiillerini, tutanaklar vb. ile ispatlar. Buna karşılık mükellef ise vergi matrahı ile ilgili konuları beyanname, defter ve belgeler vb. ile ispatlar. Vergi yargısında ise, bu delillerle birlikte, yemin hariç, bilirkişi incelemesi, keşif, yazılı her türlü belge ikrar, kesin hüküm, mali müşavir ve muhasebeciler ile vergi inceleme elemanlarının duruşmada verecekleri ifadeler vb. delil olarak kullanılır. Mahkeme, toplanan delillerin tümünü inceler ve serbestce değerlendirerek karar verir. Bir olaya ilişkin iddianın gerçek olup olmadığı hakkında, delilleri değerlendiren hakimin tam kanaat tesis etmesi amaçtır. Ancak, tam kanaat tesis edememişse, ispat yükü kurallarına göre hüküm verir. | en_US |
