Yunanistan’ın İzmir’i İşgali ve Abd

Abstract

Osmanlı Devleti, 30 Ekim 1918'de Mondros Ateşkes Antlaşması'nı imzalayarak Birinci Dünya Savaşı'ndan yenik olarak çıkmıştır. Ateşkes antlaşmasından ziyade âdeta bir teslimiyet belgesi niteliğinde olan mütarekenin 7. maddesi gereğince İtilaf devletleri, savaş öncesinde imzaladıkları gizli anlaşmalar doğrultusunda Anadolu'nun çeşitli bölgelerini işgale başlamışlardır. Şüphesiz bu işgallerin en önemlisi 15 Mayıs 1919'da İzmir'in Yunanistan tarafından işgal edilmesidir. İzmir'in işgali Türk halkında büyük bir tepkiye neden olmuş ve bu sayede Kurtuluş Savaşı'na giden süreç hız kazanmıştır. Bu çalışmada, İzmir'in işgaline giden süreçte başta ABD olmak üzere İtilaf devletlerinin Paris Barış Konferansı'nda izledikleri politika ve işgal kararının alınmasında oynadıkları rolün yanı sıra işgal sonrasında yaşanan gelişmeler incelenmiştir

The Ottoman Empire accepted defeat in the First World War by signing the Armistice Treaty of Mudros on 30 October 1918. In accordance with the Article 7 of this armistice, rather a document of submission than a truce, the Entente States started to occupy different regions of Anatolia pursuant to the secret treaties which they had already concluded before the war. Evidently, the most important one of those occupations was the occupation of Izmir by Greece on 15 May 1919. This event caused great reaction among Turkish people, thus accelerated the process of Turkish War of Independence. This paper focuses on the process leading to the occupation of İzmir, the policy followed by the Entente States, mainly the USA, during the Paris Peace Conference, and their roles on the occupation decision, as well as the developments in the post-occupation period