Üniversite Öğrencilerinin İlişkisel Saldırganlık ile Benlik Saygısı, Sosyal Bağlılık ve Sosyal Kaygı Düzeyleri Arasındaki İlişkiler

Abstract

Bu araştırmada üniversite öğrencilerinin ilişkisel saldırganlık davranışlarının benlik saygısı, sosyal bağlılık ve sosyal kaygı değişkenleri açısından araştırılması amaçlanmıştır. Bu değişkenler arasındaki ilişkileri içeren hipotetik model mevcut kuramsal açıklamalar (Sosyal Bilgi İşleme Yaklaşımı) ve araştırmalar çerçevesinde önerilmiştir. Hipotetik modelde benlik saygısı ve sosyal bağlılık değişkenlerinin sosyal kaygı değişkenini yordadığı, sosyal kaygı değişkeninin ise ilişkisel saldırganlık davranışlarını yordadığına ilişkin hipotezler ileri sürülmüştür. Böylece, benlik saygısı ve sosyal bağlılık değişkenlerinin sosyal kaygı yoluyla ilişkisel saldırganlığı yordayıcılığının incelenmesi amaçlanmıştır. Bu temel amaç çerçevesinde çalışma 2009-2010 öğretim yılı bahar döneminde Anadolu Üniversitesi'nin dört yıllık fakültelerine devam eden 248'i kadın (%62), 151 (%38)'i erkek olmak üzere toplam 399 öğrenciden elde edilen veriler ile gerçekleştirilmiştir. Çalışma grubunda yer alan katılımcıların ilişkisel saldırganlık düzeylerine ilişkin veriler Arkadaşlık İlişkilerinde İlişkisel Saldırganlık Ölçeği ile, benlik saygılarına ilişkin veriler Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği ile, sosyal bağlılıklarına ilişkin veriler Sosyal Bağlılık Ölçeği ile, sosyal kaygılarına ilişkin veriler ise Sosyal Kaygı Ölçeği ile elde edilmiştir. Ayrıca, katılımcıların yaş, cinsiyet, fakültelerine ilişkin bilgiler Kişisel Bilgi Formu ile toplanmıştır. Araştırmanın verilerinin analizinde betimsel istatistiklerden ve yapısal eşitlik modelinden yararlanılmıştır. Bu sonuçlar benlik saygısı ve sosyal bağlılık değişkenlerinin sosyal kaygı değişkeni üzerinde doğrudan etkiye ve dolayısıyla ilişkisel saldırganlık değişkeni üzerinde dolaylı etkiye sahip olduğunu ortaya koymuştur. Ayrıca, sosyal kaygının ilişkisel saldırganlık üzerinde doğrudan etkiye sahip olduğu da belirlenmiştir. Böylece, üniversite öğrencilerinin benlik saygısı ve sosyal bağlılıklarının sosyal kaygılarını, sosyal kaygılarının da ilişkisel saldırganlıklarını yordadığı belirlenmiştir

It was aimed to investigate university students’ relational aggression in terms of self-esteem, social connectedness and social anxiety variables in this study. Hypothesized model including the relationships among these variables was proposed based on the theoretical explanations (Social Information Processing Approach) and researches in literature. It was hypothesized that both self-esteem and social connectedness would predict social anxiety and then social anxiety would predict relational aggression. Thus, it was intended to investigate the predictive power of self-esteem and social connectedness on relational aggression through social anxiety. In this framework, the research was conducted with 399 students, 248 (62%) of whom were females and 151 of whom were males, attending to the faculties of Anadolu University in the spring semester of 2009-2010 academic year. Data related with relational aggression was gathered by means of the Relational Aggression Scale. The Rosenberg Self Esteem Scale, the Social Connectedness Scale and the Social Anxiety Scale were used to determine the self-esteem, social connectedness and social anxiety levels of participants respectively. In addition, Personal Data Form was used to gather information about participants’ ages, gender and the faculties they attend. In data analysis, descriptive statistics and structural equation modeling were utilized. According to results, it was found that both self-esteem and social connectedness have direct effects on social anxiety and therefore indirect effects on relational aggression. Furthermore, social anxiety was found to have direct effect on relational aggression. As a result, it was found that university students’ selfesteem and social connectedness predicted social anxiety, and social anxiety predicted relational aggression.