Türk Hukuku ve Ab Düzenlemeleri Çerçevesinde Vekâletsiz İş Görmeye Uygulanacak Hukuk

Abstract

Avrupa Topluluğu bünyesinde yirminci yüzyılın ortasından bu yana devam eden özel hukukun yeknesaklaştırılması çabası, 1980 tarihli Roma Sözleşmesi ile başlamış, sonrasında Akdi Borç İlişkilerine Uygulanacak Hukuka Dair Roma I Tüzüğü ile şimdilik nihayete ermiştir. Sözleşmelere ilişkin yeknesaklaştırma çabalarında ayrı tutulan akit dışı borç ilişkilerine dair düzenlemeler 2009 yılında kabul edilen Roma II Tüzüğü ile hayata geçmiştir. Yabancı unsurlu vekâletsiz iş görme fiillerine uygulanacak olan hukuk her ne kadar Tüzük ile düzenleniyor olsa da, Türk devletler özel hukuku açısından hâlen kanun boşluğu olan bir alandır. Türk hukukunda haksız fiil, sebepsiz zenginleşme ve sözleşme ilişkileri çerçevesinde hukukî niteliği tayin edilen vekâletsiz iş görmenin, yabancı unsurun dâhil olması ile ne şekilde vasıflandırılacağı ve uygulanacak hukukun bu kapsamda nasıl tayin edileceği çalışmamız kapsamında incelenecektir.

The process uniformization of private law which had been ongoing since the mid-twentieth century within the European Community began with the Rome Convention dated 1980 and was concluded by the Rome I Regulation on the law applicable to contractual obligations. Regulations regarding non-contractual relations that had been exempted from the aforementioned process were implemented by the Rome II Regulation in 2009. Although the law applicable to the actions of negotiorum gestio including a foreign element is regulated by the Rome II Regulation, there is still a gap in this field of law considering Turkish International Private Law. The purpose of this work is to analyse the characterisation of negotiorum gestio when a foreign element is involved and determination of the applicable law thereby which, in Turkish law, is conducted within the framework of unjust enrichment, torts and contractual relations.