Yeni Medya Sanatı Olarak Glitch' İleti Sürecinin Sorgulanması

Abstract

Hızla değişen teknoloji ve kullanım şekilleri toplumun her alanına nüfuz etmektedir. Sanat ve tasarımdan beslenen görsel iletişim de yeni iletişim teknolojilerinin yarattığı değişimden ayrı düşünülenemez. Bu araştırmanın amacı, yeni medya sanatı olarak glitch kavramını ‘glitch’leme sürecine dayalı olarak sorgulamak ve bu kavramın sanatsal yansımalarını ortaya koymaktır. Araştırma, yorumlayıcı nitel araştırma deseni ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma verileri, yarı yapılandırılmış görüşmeler ve doküman analizi olmak üzere iki aşamada elde edilmiştir. Birinci aşamada alan uzmanları tarafından belirlenen ölçütleri karşılayan ve glitch sanatına dayalı tasarım ortaya koyan tasarımcılara ulaşılmış; bu kişilerin gönüllü katılımıyla glitch odaklı uygulama gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın uygulama aşamasından sonra katılımcılarla gerçekleştirdikleri glitch odaklı uygulamalara yönelik derinlemesine görüşmeler yapılmıştır. Bu görüşmelerde katılımcıların glitch ve ‘glitch’leme kavramları ve deneyimlerine dayalı yorumları alınmıştır. Araştırmanın sonucuna göre, yeni medya sanatı olarak glitch, görsel iletişim açısından kavramsal bağlamda hataya dayalı görselliği ve estetik açısından da yeni estetiği sorgulamaktadır. Bu noktada görselliğe ilişkin temel olguları yeni medya sanatı bağlamında dönüştürdüğü söylenebilir.

Rapidly evolving technology and their usage has penetrated into society. There have also been changes in terms of communication technologies and visual communication. These technologies of network society have facilitated interdisciplinary studies and have lifted the boundaries to the point where they are almost invisible. Visual communication nourished by art and design couldn’t avoid has transformed. The main purpose of this study was to examine glitch as new media art and its reflection to visual process. The research design for this study was an interpretive approach that was analyzed through qualitative methods. The data collection process was designed in 2 phases including semi-structured interviews and document analysis. In the first phase, glitch-themed practice was carried out with voluntary participation of these designers. In the second phase semi-structured interviews were held with designers in the sense of glitching. The results were collected within a certain period of time, and the researched conducted in-depth interviews with the designers and interpreted them in the context of glitch and visual process. After collecting all the data from designers, they were resolved through thematic analysis method. According to the results of this research, glitch as new media art has an impact on visual process and has transformed some basic phenomenon of aesthetic and visual representation.