Yeniden üretim ve yeni plastik algı

Abstract

Yeniden üretim ve onunla birlikte sürekli bir dönüşüm içerisinde olan plastik algının izleğinin sürüldüğü bu çalışmada, antikiteden bu yana oluşan yaratma dürtüsü ile ilişkili olarak ortaya farklı olgular, sanat temel alanı içerisinden irdelenmiştir. Üç ana bölümden oluşan bu çalışmanın ilk bölümünde yeniden üretim kavramının tanımlanması üzerine durulmuş ve bu kavramın tüketim ve tüketim toplumu ile ilişkileri ele alınmıştır. Yine bu bölüm içerisinde yeniden üretim kavramının sanat alanında nasıl tezahür ettiği üzerine durularak, araştırma yapılan sınırlılıklar içerisindeki durumu belirlenmiştir. Ayrıca, algının genel bir tanımı yapılarak yeniden üretim ile ilişkisi de ortaya konmuş, böylelikle, yeniden üretimin bellekte yarattığı dönüşümler saptanmıştır. İkinci bölümde klasik plastik algıdan hareket ederek, yeniden üretimin tarihsel süreç içinde kendiliğinden yapıldığı çağları içeren süreç izleğe alınmıştır. Bu inceleme yapılırken, doğanın taklit yoluyla yeniden üretimi üzerinde durulmuş, mimesis yoluyla yeniden üretim biçimlerinin resim alanında 19. yüzyıla kadar izlediği yöntemlere değinilmiş, usta çırak ilişkileri üzerinden yeniden üretimin 19. yüzyıl öncesindeki durumu irdelenmiştir. Ayrıca, Baskıresim ve Camera Obscura gibi teknik yöntemlerin, yeniden üretim ile ilişkileri de ele alınarak bölüm tamamlanmıştır. Üçüncü bölüm ise, bilinçli yeniden üretimi odağına taşıyarak sırasıyla çağdaş sanatta formun ve kavramın yeniden üretimini sebep sonuç ilişkileri içerisinde ele almış ve 21. yüzyılın üretim biçimi olan dijital alanın yeniden üretim kavramı ile ilişkileri üzerine durularak güncel bir bakış açısıyla çalışma tamamlanmıştır.