Sınıf Çaplı Kendini-İzleme Öğretiminin Sosyal Geçerliği: Çoklu Değerlendirme Örneği

Abstract

Bu çalışmanın amacı, sosyal karşılaştırma ve öznel değerlendirme yoluyla sınıf çaplı kendini izleme öğretiminin sosyal geçerliğini belirlemektir. Çalışmaya, okul öncesi eğitim sınıflarına devam eden ve yaşları 66-76 ay arasında değişen, gelişimsel yetersizlik gösteren dört çocuk, normal gelişim gösteren 104 çocukve dört okul öncesi öğretmeni katılmıştır. Çalışmada, betimsel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Sosyal karşılaştırma verileri Türkçe dil, okuma yazmaya hazırlık ve kurallı oyun etkinlikleri sırasında normal gelişim gösteren çocuklardan; öznel değerlendirme verileri sınıf çaplı kendini izleme öğretiminin gerçekleştirildiği sınıflardaki normal gelişim gösteren çocuklardan ve bu sınıflarda görev yapan öğretmenlerden yarı yapılandırılmış görüşmeler yoluyla toplanmıştır. Sosyal karşılaştırma yapmak üzere gelişimsel yetersizlik gösteren çocukların performansları ile normal gelişim gösteren çocukların performansları karşılaştırılmıştır. Öznel değerlendirme verileritümevarım analizi yoluyla analiz edilmiştir. Sosyal karşılaştırma yoluyla elde edilen bulgular, sınıf çaplı kendini izleme öğretimi sonunda gelişimsel yetersizlik gösteren çocukların etkinlikle ilgilenme düzeyi ortalamalarının normal gelişim gösteren akranlarının etkinlikle ilgilenme düzeyi ortalamalarına oldukça yaklaşmış olduğuna işaret etmektedir. Öznel değerlendirme sonuçları ise sınıf çaplı kendini izleme öğretiminin gerçekleştirildiği sınıflardaki normal gelişim gösteren çocukların ve bu sınıflarda görev yapan öğretmenlerin yapılan müdahale ile ilgili görüşlerinin olumlu olduğunu göstermektedir

The purpose of this study was to determine the social significance of class-wide self-monitoring by means of social comparison and subjective evaluation. Four children with developmental disabilities and 104 children with typical development who attend to preschool classes and whose ages range between 66-76 months and four preschool teachers participated in the study. Descriptive method was used in the study. Data on social comparison was collected from children with typical development during Turkish language art, early literacy and game activities. Data on subjective evaluation was obtained through semistructured interviews from children with typical development in classes where class-wide self-monitoring was conducted and their teachers. In order to make social comparison, performances of children with developmental disability were compared to performances of children with typical development. Subjective evaluation data was analyzed by means of inductive analysis. Findings of social comparison indicate that average levels of on-task behaviors of children with developmental disability get quite close to those of children with typical developmentas a result of class-wide self-monitoring. Subjective evaluation outcomes show that children with typical development and their teachers in classes where class-wide self-monitoring was conducted have positive views on the intervention