Türk sinemasının görsel anlatı geleneği

Abstract

Bu çalışma, sözlü kültür ve görsel kültür arasındaki farkları ortaya koymaya ve sözlü kültürün Türk sinemasındaki sanat anlayışını nasıl etkilediğini cevaplamayı amaçlar. Konar-göçer bir toplumun kültür yapısına ve sanat anlayışına sahip bir ülke olan Türkiye’nin sinema filmlerinde anlamlı nedensonuç ilişkileri içermeden, tesadüfi biçimde gelişen olayların birleştirilmesiyle oluşturulan hikâyeler basmakalıp, detaysız, özensiz görsel malzemelerin kullanımıyla izleyiciye sunulmuştur. Türkiye’de sözlü kültürün dağınık ifadeler ile düşünceleri aktarma ve belli bir planlamaya dayandırılmadan eyleme geçme alışkanlığı yaşamın diğer alanlarına ve dolayısıyla sinemaya da yansımıştır. Türk sinemasında senaryo yazımından, yapım sonrası sürecin bitimine kadar filmin üretimi esnasında sıklıkla meydana gelmiş olan düzensizlikler genellikle planlama alışkanlığının eksikliğinden kaynaklanır

The study aims to put forward the differences between verbal culture and visual culture and also to find an answer how the verbal culture has effected art understanding in Turkish cinema. Narratives which were formed by combining the events developing accidentally without reasonable cause and effect relationships have been presented in motion pictures by using cliche, unsubtle and inelaborate visual stuff in Turkey which is a country having a cultural structure and art understandings of a nomad society. The habit of transfering thoughts with scruffy expressions and going into an action without planning it obviously in Turkey's verbal culture has reverberated to the other areas of life and so to Turkish films. Disorders occuring frequently while the film has been shooting from writing the film script to the end of post-production process in Turkish film sector usually arise from absence of planning habit.