Etkileşim temelli dil müdahale programının geliştirilmesi ve gecikmiş dil-konuşması olan çocuklarda etkililiğinin incelenmesi
Göster/ Aç
Erişim
info:eu-repo/semantics/openAccessTarih
2021Yazar
Toğram, Bülent
Anadolu Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Dil ve Konuşma Terapistliği Anabilim Dalı
Kayhan Aktürk, Şükriye
Üst veri
Tüm öğe kaydını gösterÖzet
Gecikmiş dil ve konuşma, tanılanmış herhangi bir bozukluk ya da bilişsel, motor gelişimle ilgili bir yetersizlik bulunmamasına rağmen dilin geç edinimi olup okul öncesi dönemde oldukça sık görülmektedir. Ülkemizde gecikmiş dil ve konuşması olan çocuklara yönelik sistematik ve etkililiği araştırılmış olan program sayısı oldukça sınırlıdır. Bu araştırma ile Etkileşim Temelli Dil Müdahale Programı geliştirilmiş ve gecikmiş dil-konuşması olan çocuklarda etkililiği incelenmiştir. Araştırmada Etkileşim Temelli Dil Müdahale Programı'nın gecikmiş dil ve konuşması olan çocukların dil gelişimleri ve sosyal becerileri üzerindeki etkisini belirlemek için ön-test son-test eşleştirilmiş kontrol gruplu deneysel model kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemi deney grubu ve kontrol grubunda 6'şar çocuk olmak üzere toplam 12 çocuktan oluşmaktadır. Kontrol grubuna herhangi bir müdahalede bulunulmazken deney grubuna araştırma kapsamında geliştirilen; 10 hafta, 20 oturumdan oluşan Etkileşim Temelli Dil Müdahale Programı uygulanmıştır. Araştırmada veri toplama araçları olarak Türkçe Erken Dil Gelişimi Testi (TEDİL), Türkçe İletişim Gelişimi Envanteri (TİGE) ve Okul Öncesi Sosyal Beceri Değerlendirme Ölçeği (OSBED) kullanılmıştır. Ön-test ve son-testlerden elde edilen veriler Mann Whitney U Testi ve Wilcoxon Z Testi ile analiz edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda deney ve kontrol gruplarının TEDİL, TİGE-I, TİGE-II ve OSBED'den aldıkları ön-test puanları açısından farklılaşmadıkları (p>,05); son-test puanları açısından ise anlamlı düzeyde farklılaştıkları belirlenmiştir (p<,05). Deney grubunun son-test toplam puanları ön-test puanlarına göre anlamlı düzeyde artış gösterirken (p<,05); kontrol grubunda bu artışın olmadığı (p>,05) belirlenmiştir.
Bağlantı
https://hdl.handle.net/11421/26795Koleksiyonlar
- Tez Koleksiyonu [22]