Romeo Castellucci’nin Endojen Tragedya’sının Paris epizotu üzerine göstergebilimsel bir çözümleme denemesi

Abstract

20. Yüzyılda tanımlanan postmodernizm, moderniteyi sorgulayan bir bakış açısı geliştirmiştir. Buna göre; modernizme ait olan kesin tanımlar ve tanımlanan türler yapıbozumuna uğramış, deneysellik, türlerarasılık, parçalılık gibi kavramlar ön plana çıkmaya başlamıştır. Tiyatro sanatında ise bu bakış açısı, yeni bir öz ve biçim sorgusu ile teatral olanın peşinden postdramatik tiyatro kavramını doğurmuştur. Postdramatik tiyatro ise Castelluci gibi başka sanat dallarında eğitim görmüş uygulayıcıların elinde kendi görsel dilini yaratmıştır. İtalyan sanatçı, 2000’li yıllardan itibaren disiplinlerarası performatif çalışmalarla dikkat çeken bir yönetmendir. Bu makale, Romeo Castellucci’nin Endojen Tragedya performansının Paris epizodunun göstergebilimsel açıdan incelenmesini merkezinde bulundurmaktadır. Castellucci, bu yapımında, kendi yıkımını yaratan insan türünün yeryüzündeki yolculuğunu kurgulanmış göstergeler aracılığıyla tarif etmektedir. Bu epizotta arkaik çağlardan başlayarak postmodernizme dek uzanan soy yıkım yolculuğu göstergelerin yıkılıp yeniden oluşturulmasıyla aktarılmaktadır. Bu araştırma ise yönetmenin “Paris” epizodunu göstergebilimsel açıdan çözümleyerek yönetmenin gösterge seçimlerinin içerdiği özü bulgulamayı amaçlamaktadır. Böylelikle Endojen Tragedya örneği sayesinde tiyatral olan bir gösterimde postdramatik tiyatronun bileşenlerinin, göstergelerinin ne olduğuna ve yapı ile ilişkisinin neler olabileceğine ilişkin bir yaklaşımı da ortaya çıkarması hedeflenmektedir.