Türkiye'de sığınma hareketi : Eskişehir örneği

Abstract

Mültecilik olgusu 20. Yüzyılın en büyük sorunlarından biri olarak ifade edilebilir. İki dünya savaşı, yerel savaşlar, çatışmalar ve siyasi fikir ayrılıkları sonucunda dünya, büyük mülteci hareketine sahne olmuştur. 1950’li yıllardan itibaren mültecilerin içinde bulundukları olumsuz koşulları iyileştirmeye yönelik uluslararası sözleşmeler düzenlenmiştir. Ancak mültecilerin giriş yaptıkları sınırlar içinde temel hak ve özgürlükleri, ülkelerin kendi politikaları doğrultusunda belirledikleri mevzuata dayandırılan hukuksal bir temelin üzerine inşa edilmiştir. Türkiye, mülteci statüsünü coğrafi sınırlama koşulu getirerek sadece Avrupa ülkelerinden gelenlere tanımakla birlikte pratikte gelenlerin tamamına yakını Avrupa coğrafyası dışındandır. Bu nedenle ilgili mevzuat doğrultusunda, ülkeye giriş yapanlar sığınmacı olarak tanınmaktadırlar. Günümüzde dünyadaki gelişmelere koşut olarak Türkiye’de de sığınma hareketi giderek artış göstermekte, sığınmacılar uydu kentlere yerleştirilmektedirler. Bu araştırmanın amacı, Türkiye’de sığınma hareketi içinde yer alanların sosyal ve hukuki başta olmak üzere mevcut koşullarını saptamaktır. İçişleri Bakanlığı’nın belirledigi uydu kentlerden biri olan Eskişehir’in örneklem olarak alındığı araştırmada, Örnek Olay İncelemesi (Durum Saptaması) yöntemi kullanılarak sığınmacılar ve Eskişehir Mülteciler Psikososyal Danışmanıyla derinlemesine mülakat yapılmıştır. Araştırma, Türkiye’de yaşanan sığınma hareketi kapsamında bir uydu kente yönelik durum saptaması içermesi ve Eskişehir’deki sığınmacıların profiline, sığınma nedenlerine, karşılaştıkları sorunlara ve beklentilerine ilişkin nitel veri sunan ilk çalışma olması açısından önem taşımakta ve yeni arastırmalara kaynaklık edecegi umulmaktadır.