Okulöncesi eğitim kurumlarında görev yapan öğretmenlerin, çocuklardaki fiziksel istismar belirtilerine ilişkin farkındalıkları (Eskişehir il örneği)

Abstract

Çocuk istismarının ülkemizdeki yaygınlığı tam olarak bilinmemekte ve karşılaşıldığında değerlendirmede yetersiz kalınmaktadır. Bu nedenle de verilerin toplanması ve konunun belirlenmesine gereksinim duyulmaktadır. Fiziksel istismar, çocuğun normalfiziksel ve duygusal gelişimine zarar veren, aile veya çocuğun bakımını üstlenen kişi veya kişiler tarafından zarar verici davranışlar olarak tanımlanmaktadır. Çocuklar birlikte yaşadığı ana-baba, kardeş veya başka bir aile bireyi tarafından aile içi olarak veya arkadaşı, öğretmeni veya tanımadığı biri tarafından aile dışı olarak istismara uğrayabilmektedir. Araştırma tarama niteliğindedir. Araştırmanın çalışma evrenini, 2006-2007 öğretim yılında Eskişehir il merkezinde Milli Eğitim Bakanlığı'na bağlı resmi ilköğretim okullarında görev yapan 160 okulöncesi öğretmeni oluşturmuştur. Ulaşabilme kolaylığı nedeniyle çalışma evreni aynı zamanda araştırmanın örneklemi olarak alınmıştır. Araştırmada, veri toplama aracı olarak 44 sorudan oluşan bir anket formu kullanılmıştır. Araştırmada verilerin çözümü için okulöncesi öğretmenlerinin anket formuna verdikleri yanıtlar bilgisayar ortamında işlenmiştir. Verilerin istatiksel analizleri için SPSS (Statistical Package for Social Sciences) for Windows 12.0 programı kullanılmıştır. Araştırma verilerin çözümlenmesinde, okulöncesi öğretmenlerinin farkındalıkları sayılar ve yüzdeler olarak ifade edildikten sonra ki kare testi uygulanmıştır. Araştırmada elde edilen bulgular ile öğretmenlerin fiziksel istismarı saptamada yetersiz kaldıkları görülmüştür. Öğretmenlerin fiziksel istismar bulgularım saptamaları ile hizmet süreleri, mezun oldukları okul ve konu hakkındaki bilgi durumları arasında anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Tüm bulgular sonucunda, okulöncesi öğretmenlerinin çocuk istismarı konusunda bilgiye ihtiyaçları olduğu, özellikle de çocuk istismarının erken tanısında rol almaları için riskli çocuk ve eğilimli aileleri saptamaya yönelik hizmet içi eğitim programlarının başlatılması gerekliliği düşünülmektedir.