Heykel sanatında figüratif anlatım ve artistik anatomi

Abstract

Heykel sanatında figüratif anlatım ve artistik (sanatsal) anatomi başlıklı inceleme konumuzun ilk bölümünde günümüze kadar, figür ve figüratif görünümlerde varlık değeri kazanmış olan plastik sanatlar içinde ; figür, form ve figürü oluşturan estetik değerleri alt başlıklarıyla açıklamaya çalıştık. İkinci bölümde insan bedeninin morfolojik yapısına ait detaylara girmeden sanatsal anatominin heykel sanatındaki yerini ve akademik anlamda eğitimine dayanan heykel sanatı içinde, insan bedeninin öğrenme, bilme ve biçimlendirme aşamasındaki gerekliliğini (incelemiş olduğumuz kaynaklarla) aktarmaya çalıştık. İnceleme konumuzun üçüncü bölümünde ilkel çağların başlangıcından Rönesans'ın sonuna kadar olan dönemde, bölümler içerisinde, insan figürünün toplumlara göre farklılaşmasını ve süreç içerisindeki gelişmesini ele aldık. İlkel çağlarda inançlar yüzünden oldukça naif bir şekilde ele alınan insan figürünün, Antik Yunan ve Rönesansla birlikte kusursuz bir görünüm almasını ve Rönesans'ta yapılan bilimsel araştırmalarda, insan anatomisinin en ince ayrıntılarına kadar çözümlenmesinin, daha bilinçli bir biçimde, figüratif anlatıya yansımasını değerlendirmeye çalıştık. Dördüncü bölümde ise Modernizmin başladığı dönem olan 19. yüzyıldaki sanat ortamı ile bu ortamın değişen toplumsal yaşamla paralelliğini ortaya koymaya çalıştık. Bunu yaparken 19. yüzyılda geleneksellik ile modernizm arasında köprü konumunda olan ve figüratif anlatıma farklı bir bakış açısıyla yaklaşan Rodin'in çalışmalarını değerlendirdik. Devamında 19. yüzyılda başlayan değişim rüzgarlarının sonucu olarak çok sesli bir sanat ortamının gündeme gelişini, bu ortam içinde önemli gördüğümüz beş akımı ve bu akımlar içerisinde figüratif anlatımı vurguladık.