Temel eğitim okullarında yaratıcı düşüncenin güdülenmesi

Abstract

Çocuğun bize kendisini yansıtması ve olaylar hakkındaki düşüncelerini ifade etmesinde, yalın bir anlatım aracı olan resmin önemi büyüktür. Çocuk resimlerinin başlıca önemi, çocuğun düşünce şeklini yansıtmasıdır. Sözlü anlatım gibi, figüratif ifade de, basit bir oluşum olarak kabul edilmektedir. Çocuk, kendi resimlerinde bize imgelerini, düşüncelerini ayrıntılarıyla anlatma olanağı bulur, zaman zaman hatalara ve resmin fakir kalmasına sebep olabilir. Resim, çocukla iletişim kurmakta karşılaştığı güçlükleri aşma konusunda, yetişkine yardımcı olur. Oyun gibi, haberi olmadan onun kendini ifade etmesini sağlar. Resim, çocuğun dış dünyayı algılayışının bir göstergesi kabul edilir. Çizme, boyama, inşa etme gibi etkinlikler karmaşık süreçlerden oluşur. Çocuk bu çabaları sırasında çeşitli öğeleri birleştirerek anlamlı bir bütün oluşturur, böylelikle deneyim kazanır. Çocuk bize resmiyle kendisinin bir parçasını yansıtmakta, olaylar hakkındaki duygu, düşünce ve görüş biçimlerini dile getirmektedir. Çocuk için resim bir anlatım aracıdır. Çocuk, okul öncesinden başlayarak, okul içinde ve okul dışında yapıcı ve üretken olarak sanatsal etkinliklerde rol alır. Ayrıca, sanatın yaşına ve göre kendisini ilgilendirebilecek pek çok alanına izleyici, değerlendirici ve gereğince eleştirici olarak katılır. Böylece, çocuk, sanatın insan yaşamındaki yerini ve önemini algılar. Eğer çağdaş yaratıcı bireyler istiyorsak, yaratıcı süreçte yeralan sezgi, imgelem, araştırma, bulma, sınama, yeniden bulma gibi yetileri gözardı etmemeliyiz. Çağdaş sanatın da, eğitiminde temel amacı bunu gerçekleştirmektir.