| dc.description.abstract | Porselen, uzak doğu'ya ait iken, gezgin-tacir Marco Polo sayesinde Avrupa'da tanındı. Kendine has özel yapısıyla büyük bir ilgi kazandı. Avrupa'da yapılabilmesi için geniş bir araştırmaya girildi. Porselene gelinene kada bulunan bir çok yeni özellik diğer seramik bünyelerin geliştirilmesinde kullanıldı. Porselen bünyenin özel karışımlardan meydana gelmesi ve fırınlandıktan sonra kazandığı kendine has şeffaflığı, beyazlığı ve sertliği onu çok değerli kıldı. Porselenin kullanım sahası ağırlıklı olarak işlevsel formlar ve figüratif çalışmalardı. Porselen figürlerde insanların ilk dikkati- ni çeken, sırsız fırınlandıktan sonra mermere benzemesiydi. Büyük boyutlu figürler mermerden yapılabiliyordu ama küçük ölçekli ve detaylı figürlerde bu söz konusu değildi. İlk başlarda yukarıda bahsettiğimiz nedenler doğrultusunda dikkat çeken porselen figür daha sonraki gelişim süreci içinde mermeri taklit etmeyi bırakıp kendine has özellikleri olan şeffaflık, beyazlık, sertlik ve dekorlama doğrultusunda özgün bir anlatıma girdi. Porselen figür gelişimi doğrultusunda en büyük desteği heykel sanatçılarından aldı. Seramik sanatçıları figüratif anlatımda yetersiz kalıyordu. Bu açığı figür konusunda yetkin olan heykeltraş- lar kapattı. Bir çok atölyenin figür şekillendirme bölümlerinin başına heykeltraşlar getirildi. Dikkat çeken en önemli sanatçılar Böttger, Kaendler, Melchıor ve Falconet'tir. Geçmişte, porselen figürler belirli zamanlarda var olan akımlar (Barok, Rococo, Neo Klasik) doğrultusunda aynı sözü söyler hatta birbirlerine çok benzerlerdi. Bu süreç 19. y.y.'a kadar sürdü. Sonradan toplumsal ve kültürel olguların değişmesi, porselen figürün altın çağının sonunu getirdi. Uzunca bir süre porselen figürde bir gelişme yaşanmadı. Günümüzde, yeni sanatsal olgularla porselen figür yeniden kurgulanmaya başlandı. Porselen figürde, kavramsal yaklaşımlar doğ- rultusunda yeni bir boyut kazandırılmaya çalışılıyor. Bu çalışmalarda da eskisi kadar görsel estetik problemler de çok önemsenmiyor. | en_US |
