Çam ağacı, ceviz kabuğu ve soya fasulyesi küllerinin 1200 C'de sır hammaddesi olarak değerlendirilmesi

Abstract

Suyun ve toprağın ateşle birleşmesiyle seramik dediğimiz sürprizli yapı oluşmuştur. Seramik insanlığın gelişmesiyle birlikte hep vardı ve varlığını gerek endüstriyel, gerek artistik dalda insanın zekası ve yaratıcı gücüyle kendini sürekli yenileyerek sürdürecektir. İnsan önce toprağı şekllendirmiş, onu pişirmeyi öğrenmiş ve sonraları sırı keşfetmiştir. Odunlu fırınlarda tesadüfen keşfedilen kül sırları tarihte bilinen ilk sırlardır ve bu hoş tesadüften sonra odun külü bilinçli olarak seramik sırlarında kullanılmıştır. Küller kimyasal karışımlardır. Uygun reçeteler, uygun çamur bünyelerde kullanıldığında çok hoş dokulu renk efektleri verir. Özellikle yüksek ısıda gelişen sırlarda kullanılmaya başlanmıştır. Çünkü, böylelikle diğer yollarla sağlanamayan özel bir sır kalitesi sağlanır. Küller az miktarlarda katılırsa, göze çarpan bir etki oluşmaz. Fakat yüksek miktarlarda farklı renkler ve dokular elde edilebilir. Kül meyva çekirdeklerinden, badem, ceviz kabukları ve kereste atıklarından, açıkçası yanıp kül haline gelebilen malzemelerden elde edilir. Kül sırları atık malzemelerin tekrar kazanılması açısından önemlidir. Heryerde kolayca bulunup, kolay elde edilmesi külü popüler kılar, kullanımını arttırır. Bu araştırmada kül ve kül sırları nedir, kül sırının tarihsel gelişimi, külün yapısal özellikleri, kül sırının hazırlanması ve bu alanda çalışan bazı sanatçıların üzerinde durularak cam, ceviz kabuğu ve soya fasulyesi küllerinin seramik sırlarında hammadde olarak kullanılabilirliği araştırılmıştır. Küller farklı hammaddelerle, farklı oranlarda karıştırılarak 1200C'de toplam küçülmesi %9,75, su emmesi %7,13, ortalama kuru mukavemeti 90,15kgr/cm2 olan kırmızı çamur, toplam küçülmesi %7,5, su emmesi %7,71, ortalama kuru mukavemeti 43,03kgr/cm2 olan şamotlu çamur ve toplam küçülmesi %11,1, su emmesi 0, ortalama kuru mukavemeti 31,11 kgr/cm2 olan döküm çamuru bünyeleri üzerinde denemeleri yapılmıştır.