| dc.description.abstract | İnsan Neolitik Çağda toprağı şekillendirmiş, biçim verdiği çamuru pişirmeyi keşfetmiştir.Çevresini ve kullandığı nesneleri süsleyerek değiştirme isteği duyan insan başlangıçta seramik kapları parmakla süsleyerek ona, önceki durumuna göre farklı ve istenilen bir görüntü kazandırmıştır. Renkli astarlar ve Mısır'de (M.Ö.4000-3100) sırın bulunmasıyla, seramik yüzey değerlendirmesinde, Ajur, Sgrafitto, Kesme, Oyma, Ekleme, Astar, Astar Akıtma, Mishima, Macho, Terra Cotta, Terra Sigilata, Mayolika, Sıraltı, Sırüstü gibi yöntemler insanlığa pek çok seçenekler sunmuştur. Seramik yüzey değerlendirilmesinde, kafes gibi kesilerek sağlanan boşluklar şeklinde açıklanan ajur yöntemi, tarihte pek çok kültürde kendine has özelliklerle uygulanmıştır. Seramikte risk taşıyan bir yöntem olmasına rağmen, yüzeyde açılan boşluklar ışık geçirmesi ve göze hoş görünmesi nedeniyle, insanları farklı arayışlara yöneltmiştir. Bu araştırmanın birinci ve ikinci bölümlerinde seramik ve seramik yüzey değerlendirmesinin tanımı ve tarihsel gelişim süreci incelenmiştir. Üçüncü bölümde ajur yönteminin tanımı ve tarihsel gelişimi, şekillendirme, ajur uygulama, kurutma, pişirim ve sır aşamaları aktarılmıştır. Dördüncü bölümde diğer seramik yüzey değerlendirme yöntemleri, beşinci bölümde ise Uzakdoğu, Avrupa ve Akdeniz'de uygulanan ajur dekorlu seramikler araştırılmıştır. Altıncı bölümde ajur yöntemi ile yoğun ürünler veren sanatçılar ele alınmış, ajur dekorlu uygulamalar yapılmış ve araştırma tamamlanmaya çalışılmıştır. | en_US |
